แสตมป์ยางมีมานานแล้ว คุณสามารถพบเห็นตรายางได้ในสำนักงาน ที่ทำการไปรษณีย์ และธุรกิจต่างๆ ทั่วโลก เนื่องจากใช้สำหรับประทับตราวันที่และรายละเอียดเกี่ยวกับเอกสารและสินค้า ไม่นานมานี้ ความก้าวหน้าในเทคนิคทางอุตสาหกรรมและเทคโนโลยีการพิมพ์ได้ทำให้ต้นทุนในการผลิตแสตมป์ลดลงอย่างมาก ดังนั้นตรายาง แสตมป์ที่มีรูปภาพมากกว่าข้อความจึงกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นและถูกใช้เพื่องานศิลปะและความสนุกสนาน

โดย เด็กและผู้ใหญ่เหมือนกัน แต่มันเริ่มต้นที่ไหน และอะไรคือที่มาของตราประทับยางสั่งทำสมัยใหม่เหล่านี้ตรายางการพัฒนายางในปี ค.ศ. 1736 นักวิทยาศาสตร์และนักสำรวจชาวฝรั่งเศส Charles Marie de la Condamine ได้ส่งตัวอย่างยางไม้แรกจากต้นไม้เฉพาะในป่าอเมซอนกลับไปยังสถาบันเดอฟรองซ์ในปารีส เขาสังเกตว่าน้ำนมถูกใช้โดยชนเผ่าในท้องถิ่นเป็นกาว และตรายางเมื่อรวบรวมเป็นกอขนาดใหญ่และปล่อยให้แห้ง

การหลอมหรือปั้นวัสดุในกระบวนการทางอุตสาหกรรม

กลายเป็นลูกบอลเด้งดึ๋งที่ชาวเผ่าชอบเล่นมาก นักวิทยาศาสตร์หลายคนทดลองกับน้ำนมเพื่อหาประโยชน์ใช้สอย แต่สิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเขาทำได้คือการใช้วัสดุก้อนเล็กๆ ถูรอยดินสอออกจากกระดาษจึงใช้ชื่อตรายาง “ยาง” ปัญหาหลักของยางในขณะนั้นคือไม่สามารถทนต่อความร้อนได้ ความพยายามใดๆตรายาง ในการหลอมหรือปั้นวัสดุในกระบวนการทางอุตสาหกรรม จะทำให้วัสดุเหลือเพียงก้อนที่มีกลิ่นเหม็นชะตากรรมของยางเปลี่ยนไปในปี พ.ศ. 2382 เมื่อ Charles Goodyear พัฒนากระบวนการที่ทำให้ยางกลายเป็นสารที่ใช้งานได้ หลังจากทดลองใช้สารมาหลายปี

ในระหว่างที่ความหมกมุ่นอยู่กับปัญหาทำให้เขาประสบปัญหาและการล้มละลายตรายาง เขาบังเอิญทำยางที่ผสมกับกำมะถันลงในเตาร้อนโดยไม่ได้ตั้งใจ แทนที่จะละลายไปตามระเบียบที่ไม่พึงประสงค์ตามปกติ ยางจะ “หายขาด” และยังคงยืดหยุ่นได้ในวันรุ่งขึ้น กู๊ดเยียร์สะดุดกับกระบวนการที่เขาเรียกว่าตรายาง “วัลคาไนเซชั่น” ตามชื่อเทพเจ้าแห่งไฟของโรมัน เนื่องจากส่วนผสมของยาง กำมะถัน และความร้อน ในที่สุด ความพยายามของเขาก็ได้ผลสำเร็จ และโลกได้เห็นการพัฒนาการใช้ “ยาง” ใหม่หลายร้อยครั้งกำเนิดอุตสาหกรรมปั๊มขึ้นรูปการใช้คำว่าตราประทับ

แสตมป์ทองเหลืองและแม่พิมพ์ที่แกะสลัก

สำหรับวิธีการเพิ่มเครื่องหมายบนกระดาษหรือสิ่งของต่างๆ เช่น ลัง มีมานานหลายศตวรรษ ย้อนกลับไปเมื่อ 2

ตรายาง ราคาถูก

00 ปีก่อนคริสตกาล มีบันทึกของจีนที่ใช้ “ตราประทับ” งาช้างเพื่อเพิ่มลายเซ็นลงในเอกสารทางการ และแสตมป์ทองเหลืองและแม่พิมพ์ที่แกะสลักเป็นที่รู้จักในยุโรปตลอดยุคกลางตรายางหมึกในตัว แต่มีราคาแพงและมักทิ้งรอยเปื้อนและรอยประทับที่ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม เป็นพัฒนาการทางทันตกรรมในยุค 1850 ที่นำไปสู่การประดิษฐ์ตรายาง

ก่อนการมาถึงของยางตรายาง ฟันปลอมทำมาจากทองคำเป็นหลักและทำได้ยาก ยางวัลคาไนซ์ที่มาถึงทำให้ทันตแพทย์สามารถสร้างฐานฟันปลอมจากวัสดุที่อยู่ในแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ ซึ่งมีราคาไม่แพงและต้องใช้ทักษะน้อยกว่ามาก ในไม่ช้ามันตรายางก็กลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับทันตแพทย์ที่จะมี “หม้อทันตกรรม” ขนาดเล็ก